وب سایت آموزش قوانین مالیاتی

تعریف هزینه قابل قبول در نظام مالیاتی ( واکاوی ماده ۱۴۷ )

  • نویسنده : محمدجواد عظیمی فرد

  • تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۱۲/۱۶

  • تاریخ بروزرسانی : ۱۴۰۲/۱۲/۲۲

  • ثبت نظر

بانک جامع بخشنامه ها

آموزش مالیات

هزینه های قابل قبول مالیاتی، هزینه هایی هستند که در راستای کسب درآمد انجام می شوند و می توان آنها را از درآمد مشمول مالیات کسر کرد. این هزینه ها باید در حدود متعارف، مستند و مربوط به فعالیت اقتصادی باشند. در این مقاله به بررسی انواع هزینه های قابل قبول مالیاتی در ایران و شرایط پذیرش آنها می پردازیم. طبق ماده 147 قانون مالیات های مستقیم، هزینه های قابل قبول مالیاتی عبارتند از هزینه هایی که در حدود متعارف، متکی به مدارک بوده و منحصراً مربوط به تحصیل درآمد مؤسسه در دوره مالی مربوط با رعایت حد نصاب های مقرر باشد. در مواردی که هزینه ای در این قانون پیش بینی نشده یا بیش از نصاب های مقرر در این قانون بوده ولی پرداخت آن به موجب قانون و یا مصوبه هیأت وزیران صورت گرفته باشد، قابل قبول خواهد بود.

 

تعریف هزینه

هزینه به هزینه‌هایی اطلاق می‌شود که یک شخص یا سازمان برای انجام فعالیت‌های خود پرداخت می‌کند. این مفهوم شامل هرگونه خرج، هزینه یا هزینه‌ای است که برای تأمین نیازها، خدمات یا محصولاتی که فراهم می‌کند، صورت می‌گیرد. هزینه‌ها می‌توانند شامل هزینه‌های مستقیم مانند مواد اولیه و نیروی کار، و یا هزینه‌های غیرمستقیم مانند اجاره، بیمه و هزینه‌های اداری باشند. این مفهوم در حسابداری و مدیریت مالی به منظور اندازه‌گیری هزینه‌ها و اداره بهینه آن‌ها بسیار مهم است.
 

هزینه قابل قبول چیست

هزینه قابل قبول مالیاتی به هزینه‌هایی اطلاق می‌شود که بر اساس قوانین مالیاتی مانند مفاد ۱۴۷ تا ۱۴۹ قانون مالیات های مستقیم مورد تأیید قرار گرفته و در محاسبه درآمد مشمول مالیات مورد قبول است. این هزینه‌ها باید با شرایط و ضوابط قوانین مالیاتی کشور مطابقت داشته باشند تا بتوانند به عنوان بخشی از هزینه‌های قابل کسر در محاسبه مالیات درآمد در نظر گرفته شوند. هزینه‌هایی که با توجه به قوانین مالیاتی به عنوان هزینه غیرقابل قبول شناخته می‌شوند در فرایند رسیدگی مالیاتی رد می شوند و به درآمد مشمول مالیات اضافه می شوند و اصطلاحات ۲۵ درصد مالیات خالص از آنها مطالبه می شود. 
 

ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم

ماده ۱۴۷- هزینه‌های قابل قبول برای تشخیص درآمد مشمول مالیات به شرحی‌که ضمن مقررات این قانون مقرر می‌گردد عبارت است از‌ هزینه‌هایی که در حدود متعارف متکی به مدارک بوده و منحصرا مربوط به تحصیل درآمد موسسه در دوره مالی مربوط با رعایت حد نصاب‌های مقرر ‌باشد. در مواردی‌که هزینه‌ ای در این قانون پیش‌بینی نشده یا بیش از نصاب‌های مقرر در این قانون بوده ولی پرداخت آن به موجب قانون و یا مصوبه ‌هیأت وزیران صورت گرفته باشد قابل قبول خواهد بود.
تبصره ۱- از لحاظ مقررات این فصل، کلیه اشخاص حقوقی و همچنین صاحبان مشاغل موضوع ماده (95) این قانون که مکلف به نگهداری دفاتر می‌باشند، در حکم موسسه محسوب می‌شوند. همچنین هزینه‌های قابل قبول مالیاتی در مورد سایر صاحبان مشاغل نیز قابل پذیرش است.
تبصره ۲- هزینه‌های مربوط به درآمدهایی که به موجب این قانون از پرداخت مالیات معاف یا مشمول مالیات با نرخ صفر بوده یا با نرخ مقطوع محاسبه می‌شود، به‌عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی شناخته نمی‌شوند.
تبصره ۳- پذیرش هزینه های پرداختی قابل قبول مالیاتی موضوع این قانون که به شیوه تهاتری انجام نشود از مبلغ پنجاه میلیون (50,000,000) ریال به بالا منوط به پرداخت یا تسویه وجه آن از طریق سامانه (سیستم) بانکی خواهد بود. ‌
 
 

شرایط احراز هزینه قابل قبول

خوب همانطور که در ماده ۱۴۷ ملاحظه شد برای پذیرش هزینه شرایطی در نظر گرفته شده است که باید این شروط محقق گردد تا هزینه های مربوط به فعالیت مودی به عنوان هزینه قابل قبول لحاظ گردد. برخی از این شروط که در ماده ۱۴۷ آمده به شرح ذیل است:
  • در حدود متعارف باشد
  • متکی به مدارک باشد
  • منحصرا مربوط به تحصیل درآمد
  • در دوره مالی مربوطه باشد
  • با رعایت حدنصاب های مقرر باشد

در ادامه قصد داریم که این شروط را بررسی کنیم البته در ویدیویی که در ابتدای این مقاله قرار داده شده است مفصلا در این زمینه صحبت شده است.

 

در حدود متعارف باشد

متعارف بودن از دید قانون گذار چه مفهومی می تواند داشته باشد؟ زمانی که قانون گذار عرف را ملاک قرار می دهد از واژه متعارف استفاده می کند و در غیراینصورت از حدنصاب استفاده می کند. مثلا برای هزینه های ورزشی هر شخص حدنصاب معین کرده و در صورتیکه که هزینه بالاتر از حدنصاب باشد رد می شود اما برای هزینه های عمومی اداری نصابی در نظر نگرفته و ملاک متعارف بودن است. در نتیجه ؛در حدود متعارف متکی به اسناد و مدارک باشد؛ اشاره به کیفیت اسناد و مدارک دارد نه کمیت هزینه، هر کجا که می خواهد هزینه را محدود کند نصاب مقرر می کند.
 

متکی به مدارک باشد

در یک واحد اقتصادی تمام رویدادهای مالی باید متکی به مدارک باشد و اسناد مثبته داشته باشد. در مورد فروش و احراز درآمد، با کمترین اسناد مثبته، فروش شما احراز می شود و مالیات آن مطالبه می شود اما در مورد هزینه مقداری حساس تر است چرا که رویدادهای مربوط به خرید و هزینه ها می توانند مبلغ درآمد مشمول مالیات مودی را کاهش داده و بنابراین میزان مالیات پرداختی کمتر شود به همین خاطر در رسیدگی توجه ویژه ای به بحث هزینه ها و خریدها می شود. در مورد هزینه ها، باید دارای مدارکی باشند که احراز کند این هزینه واقعا اتفاق افتاده و هزینه صوری نبوده برخی از این مدارک می تواند شامل: تراکنش بانکی، بارنامه، اسناد خرید، حواله انبار و ... باشد.

 

منحصرا مربوط به تحصیل درآمد باشد

هر هزینه ای در یک واحد مالی اتفاق می افتد باید در راستای تحصیل درآمد باشد. یعنی این هزینه باید کمک کند تا واحد اقتصادی درآمد بیشتری داشته باشد. بنابراین زمانی که هزینه ای اتفاق بیافتد که در راستای فعالیت و درآمد موسسه نباشد رد می شود. هزینه انجام شده الزاما هم باید در راستای درآمد موسسه باشد و هم در راستای فعالیت موسسه.

 

در دوره مالی مربوطه باشد

هزینه باید برای دوره مالی مربوطه باشد. دوره مالی همان سال مالیاتی می باشد. درماده ۱۵۵ سال مالیاتی تعریف شده: سال مالیاتی برای اشخاص حقیقی همان سال شمسی است و برای اشخاص حقوقی مطابق اساسنامه است که البته معمولا همان سال شمسی است مگر بنا به شرایطی تغییر کند. 

 

با رعایت حدنصاب های مقرر باشد

در ابتدا گفتیم که زمانیکه قانونگذار عرف را ملاک قرار می دهد از واژه متعارف استفاده می نماید و درغیراینصورت از حدنصاب استفاده می کند. در ماده ۱۴۸ قانون مالیات حدنصاب های هر مورد ذکر شده است که مودی نباید بیشتر از حدنصاب هزینه کند چرا که هزینه آن رد می شود.

 

 

تجزیه و تحلیل هزینه های قابل قبول مالیاتی

هزینه های قابل قبول مالیاتی، یکی از عناصر مهم در تعیین درآمد مشمول مالیات است. درآمد مشمول مالیات، مبنای محاسبه مالیات بر درآمد است. هر چه میزان درآمد مشمول مالیات کمتر باشد، مالیات پرداختی نیز کمتر خواهد بود. بنابراین، آشنایی با انواع هزینه های قابل قبول مالیاتی و شرایط پذیرش آنها، برای صاحبان مشاغل و فعالان اقتصادی ضروری است تا بتوانند از مزایای قانونی در این زمینه بهره مند شوند. در ادامه، به تجزیه و تحلیل برخی از انواع هزینه های قابل قبول مالیاتی می پردازیم:

  • هزینه های مربوط به کالا و خدمات فروخته شده: این هزینه ها، هزینه های مستقیمی هستند که مستقیماً به تولید و فروش کالا یا خدمات مربوط می شوند. به عنوان مثال، قیمت خرید کالای فروخته شده، قیمت خرید مواد مصرفی در کالا و خدمات فروخته شده، هزینه های حمل و نقل و انبارداری کالاهای فروخته شده، هزینه های حمل و نقل و توزیع خدمات فروخته شده، هزینه های تبلیغات و بازاریابی، هزینه های بسته بندی و آماده سازی کالا و خدمات فروخته شده، هزینه های بیمه کالا و خدمات فروخته شده، هزینه های ضایعات و دورریز کالا و خدمات فروخته شده و هزینه های تأمین اجتماعی کارکنان فروشنده، از جمله این هزینه ها هستند.
  • هزینه های استخدامی: این هزینه ها، هزینه های غیرمستقیمی هستند که به طور غیرمستقیم به تولید و فروش کالا یا خدمات مربوط می شوند. به عنوان مثال حقوق و مزایای مستمر کارکنان، حقوق و مزایای غیرمستمر کارکنان، حق بیمه تأمین اجتماعی کارکنان، حق بیمه بیکاری کارکنان و هزینه های رفاهی کارکنان، از جمله این هزینه ها هستند.
  • هزینه های اداری و عمومی: این هزینه ها، هزینه های غیرمستقیمی هستند که به اداره و مدیریت کسب و کار مربوط می شوند. به عنوان مثال، هزینه های آب، برق، گاز، تلفن، سوخت، اجاره، تعمیر و نگهداری ساختمان و تجهیزات اداری، هزینه های سفر و مأموریت کارکنان، هزینه های آموزش و پرورش کارکنان، هزینه های چاپ و نشر، هزینه های تعمیر و نگهداری اتومبیل های اداری، هزینه های بیمه اموال و دارایی های اداری، هزینه های مالی و بانکی، هزینه های تبلیغات و بازاریابی، هزینه های حقوقی و حسابداری، هزینه های اداری مربوط به کالا و خدمات فروخته شده و هزینه های اداری مربوط به سایر فعالیت های مؤسسه، از جمله این هزینه ها هستند.
  • هزینه های مالی: این هزینه ها، هزینه هایی هستند که به تأمین مالی کسب و کار مربوط می شوند. به عنوان مثال، هزینه های بهره تسهیلات بانکی، هزینه های تسعیر ارز، هزینه های مربوط به اوراق قرضه، هزینه های مربوط به سرمایه گذاری های مالی و هزینه های مربوط به سایر فعالیت های مالی مؤسسه، از جمله این هزینه ها هستند.
  • سایر هزینه ها: این هزینه ها، هزینه هایی هستند که در سایر طبقه بندی های فوق قرار نمی گیرند. به عنوان مثال، هزینه های تحقیقات و توسعه، هزینه های استهلاک دارایی های ثابت مشهود، هزینه های استهلاک دارایی های نامشهود، هزینه های ذخیره استهلاک دارایی های ثابت مشهود و هزینه های ذخیره استهلاک دارایی های نامشهود، از جمله این هزینه ها هستند.
     

نکات مهم در خصوص هزینه های قابل قبول مالیاتی

  • هزینه های قابل قبول مالیاتی باید در حدود متعارف باشند. این بدان معناست که هزینه ها نباید بیش از حد معمول باشند.
  • هزینه های قابل قبول مالیاتی باید با مدارک معتبر مستند باشند. این مدارک می تواند شامل فاکتور، رسید، صورتحساب و غیره باشد.
  • هزینه های قابل قبول مالیاتی باید مربوط به فعالیت اقتصادی باشند. این بدان معناست که هزینه ها باید برای کسب درآمد از طریق فعالیت اقتصادی انجام شده باشند.

 

انواع هزینه های قابل قبول مالیاتی

هزینه های قابل قبول مالیاتی به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

  • هزینه های مستقیم: این هزینه ها مستقیماً با درآمد مودی مرتبط هستند و به طور مستقیم باعث افزایش یا کاهش درآمد مودی می شوند. مانند هزینه خرید مواد اولیه، هزینه های حمل و نقل، هزینه های دستمزد، هزینه های بیمه، هزینه های استهلاک و...
  • هزینه های غیرمستقیم: این هزینه ها به طور غیرمستقیم با درآمد مودی مرتبط هستند و باعث افزایش هزینه های تولید یا ارائه خدمات می شوند. مانند هزینه های اداری و عمومی، هزینه های تحقیقات و توسعه، هزینه های تبلیغات و بازاریابی، هزینه های مالی و...

 

برخی از موارد هزینه های قابل قبول مالیاتی

در ادامه به برخی از موارد هزینه های قابل قبول مالیاتی اشاره می کنیم:

  • هزینه های خرید مواد اولیه و کالاهای مصرفی
  • هزینه های حمل و نقل
  • هزینه های دستمزد و حقوق کارکنان
  • هزینه های بیمه
  • هزینه های استهلاک
  • هزینه های اداری و عمومی
  • هزینه های تحقیقات و توسعه
  • هزینه های تبلیغات و بازاریابی
  • هزینه های مالی

 

اعلام هزینه های قابل قبول مالیاتی

مودیان مالیاتی موظفند هزینه های قابل قبول مالیاتی خود را در اظهارنامه مالیاتی خود اعلام کنند. در صورت عدم اعلام هزینه های قابل قبول مالیاتی، اداره مالیاتی می تواند این هزینه ها را به عنوان درآمد مودی تلقی کند و مالیات آن را مطالبه کند. آگاهی از شرایط پذیرش هزینه های قابل قبول مالیاتی برای مودیان مالیاتی ضروری است. مودیان با رعایت این شرایط می توانند از مزایای کسر هزینه های قابل قبول مالیاتی بهره مند شوند و مالیات کمتری پرداخت کنند.

 

نکات کلیدی درباره هزینه های قابل قبول مالیاتی

  • هزینه های قابل قبول مالیاتی هزینه هایی هستند که در راستای تحصیل درآمد مالیات پذیر مودی صورت گرفته و مستند به مدارک باشند.
  • هزینه های قابل قبول مالیاتی به دو دسته کلی هزینه های مستقیم و هزینه های غیرمستقیم تقسیم می شوند.
  • برخی از موارد هزینه های قابل قبول مالیاتی عبارتند از: هزینه های خرید مواد اولیه و کالاهای مصرفی، هزینه های حمل و نقل، هزینه های دستمزد و حقوق کارکنان، هزینه های بیمه، هزینه های استهلاک، هزینه های اداری و عمومی، هزینه های تحقیقات و توسعه، هزینه های تبلیغات و بازاریابی، هزینه های مالی.
  • مودیان مالیاتی موظفند هزینه های قابل قبول مالیاتی خود را در اظهارنامه مالیاتی خود اعلام کنند.
  • هزینه های مربوط به درآمدهای معاف از مالیات یا مشمول مالیات با نرخ صفر، قابل قبول مالیاتی نیست.
  • هزینه های مربوط به فعالیت های غیرقانونی، قابل قبول مالیاتی نیست.
  • هزینه های مربوط به هزینه های شخصی و خانوادگی، قابل قبول مالیاتی نیست.
  • هزینه های مربوط به هزینه های غیرمستقیم، باید به نسبت درآمدهای مشمول مالیات، قابل قبول مالیاتی باشد.

هزینه های قابل قبول مالیاتی، یکی از عوامل مهم در تعیین درآمد مشمول مالیات است. آشنایی با انواع هزینه های قابل قبول مالیاتی و شرایط پذیرش آنها، برای صاحبان مشاغل و فعالان اقتصادی ضروری است تا بتوانند از مزایای قانونی در این زمینه بهره مند شوند. آشنایی با انواع هزینه های قابل قبول مالیاتی و شرایط پذیرش آنها، برای صاحبان مشاغل و فعالان اقتصادی ضروری است تا بتوانند از مزایای قانونی در این زمینه بهره مند شوند. صاحبان مشاغل و فعالان اقتصادی باید با انواع هزینه های قابل قبول مالیاتی آشنا باشند تا بتوانند هزینه های مربوط به فعالیت اقتصادی خود را به درستی شناسایی و مستند کنند. همچنین صاحبان مشاغل و فعالان اقتصادی باید توجه داشته باشند که هزینه های غیرمتعارف، مستند نشده و غیرمرتبط با فعالیت اقتصادی، قابل قبول مالیاتی نیستند. صاحبان مشاغل و فعالان اقتصادی باید هزینه های قابل قبول مالیاتی را به درستی محاسبه کنند که به نظر می رسد برای جلوگیری از هرگونه اشتباه مناسب است فیلم مالیات را مشاهده کنید.

همانطور که در این مقاله به طور مفصل شرح داده شد، شناخت این نوع هزینه ها برای مودیان مالیاتی از اهمیت بالایی برخوردار است. چرا که با کسر این هزینه ها از درآمد مشمول مالیات، می توان میزان مالیات پرداختی را به طور قابل توجهی کاهش داد. در همین راستا، آموزش مالیات به عنوان ابزاری کارآمد، به مودیان کمک می کند تا با تسلط بر قوانین و مقررات مربوط به هزینه های قابل قبول، از حداکثر مزایای آن ها بهره مند شوند. با فراگیری مطالب مربوطه ، مودیان می توانند با اطمینان خاطر نسبت به ثبت و ارائه هزینه های خود اقدام کرده و از بروز مشکلات و جرایم مالیاتی جلوگیری کنند.

 

 

نظرات کاربران

تعداد نظرات : 0