شماره: 7829/201
تاریخ: 1382/10/29
شماره وتاریخ رأی مورد واخواهی: 98 مورخ 10/3/82
مربوط به مالیات: بر درآمد اشخاص حقوقی
سال عملکرد: 1378
شماره حوزه مالیاتی: 0213
شماره سر ممیزی مالیاتی:
سازمان امور اقتصادی ودارائی استان
اداره امور مالیاتی شهرستان:
اداره کل: مالیات بر شرکتها
تاریخ ابلاغ رأی: 1382/04/24
شماره و تاریخ ثبت شکایت: 3904-201-12/5/82

خلاصه واخواهی:
دفاتر و اسناد و مدارک شرکت پیوسته مورد قبول واقع گردیده و بر اساس رسیدگی به اقلام و مدارک تعیین مالیات گردیده است. در سال مورد رسیدگی ممیز حوزه بدون توجه به اقلام هزینه های استهلاک، برگشت از فروش و هزینه پرداختی بابت تولید صندلی که قرارداد آن نیز ارائه شده است را بدون توجه به اقلام و مدارک سر جمع دفتر را برگشت داده و اقلام غیر قابل قبول را در محاسبه منظور و برگ تشخیص صادر نموده که متأسفانه هیأت حل اختلاف بدوی مبلغ جزئی از آن را برگشت داده ولی هیأت تجدید نظر هیچگونه توجهی به لایحه و مدارک شرکت ننموده واستهلاک کارخانه را طی سالهای متمادی به همین منوال محاسبه و کسر می شده را سرجمع برگردانده وبرگشت از فروش که مدارک آن نیز ارائه شده است مربوطه به اجناسی است که به دلیل مختصر اشکالی یا وقتی امکان فروش ندارند آن را مرجوع می نمایند و همچنین مبلغ کارمزدی که برای تولید صندلیهای این شرکت پرداخت شده و متکی به مدارک است مورد قبول واقع نشده است در حالیکه مورد قابل سوال از حوزه مالیاتی اصفهان بوده است.
بنا به مراتب تقاضای رسیدگی به موارد اعتراض شرکت را دارد.
رأی:
شعبه اول شورای عالی مالیاتی با ملاحظه و بررسی شکوائیه واصله ومحتویات پرونده مربوط به شرح آتی انشاء رأی می نماید:
پرونده مالیاتی مشعر بر آن است که هیأت حل اختلاف مالیاتی بدوی در خصوص صحت وسقم اعتراضات مودی قرار رسیدگی صادر ودر نهایت با عنایت به گزارش اجرای قرار مبنی بر پذیرفتن پاره ای از هزینه های مودی که منطبق با موازین قانونی بوده، مبادرت به کاهش درآمد مشمول مالیات نموده، همچنین هیأت حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر در خصوص آن قسمت از هزینه های انجام شده توسط شرکت که مورد پذیرش هیأت بدوی قرار نگرفته، قرار رسیدگی مجدد صادر کرده وبا توجه به مستندات ارائه شده از سوی مودی که موثر در مقام بوده مبادرت به قبول آنها نموده،
و نیز با عنایت به محتویات پرونده مالیاتی در خصوص عدم قبولی هزینه استهلاک و کارمزد پرداختی بابت ساخت صندلیها اظهارنظر موجه به عمل آورده که از حیث شکوائیه واصله نسبت به این موارد ایرادی به رأی مورد واخواهی مترتب نمی باشد، اما اظهارنظر راجع به موضوع برگشت از فروش از کفایت رسیدگی برخوردار نبوده زیرا هیأت تجدید نظر برگشت از فروش مودی را به استناد عدم قید آنها در فاکتورهای فروش نپذیرفته، حال آنکه برگشت از فروش و کالای مرجوعی الزاما در فاکتور فروش اولیه نوشته نمی شود و در نتیجه موضوع قابل تأمل بوده وضرورت نیل به واقیعت ایجاب می نمود که هیأت مذکور رأسا ویا با صدور قرار اسناد مرتبط به اقلام مرجوعی ارائه شده از سوی مودی را بررسی کرده تا اگر تمام یا قسمتی از کالاهای مورد بحث به لحاظ انطباق با فاکتورهای فروش از حیث نوع وتعداد وارزش وسایر قراین مربوط، به طور قطع و یقین مرجوع شده وبر آن مبنا ثبت دفاتر قانونی گردیده باشد، آن را مورد پذیرش قرار می داد در حالی که رسیدگی بر این منوال نبوده است، لذا به دلیل یاد شده رأی مورد واخواهی نقض و پرونده جهت رسیدگی به هیأت حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 257 قانون مالیاتهای مستقیم احاله می گردد.