استهلاک هزینه فناوری قابل قبول است

جزییات بخشنامه

تاریخ بخشنامه

1382/02/27

دسته بندی

تصویب‌نامه و تصمیم‌نامه‌ها

شماره بخشنامه

9169--28496

وضعیت سند

نامشخص است

تاریخ آخرین بروزرسانی

1403/10/12

شماره: 9169/ 28496
تاریخ: 1382/02/27

نظر به اینکه ماده (12) آئین نامه نحوه اجرای فعالیت های مشخص به منظور گسترش کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور و تبصره آن، موضوع تصویب نامه شماره 7386/ ت 28496 هـ مورخ 1382/02/17 به اشتباه تحریر شده است، لذا مراتب برای اصلاح به شرح زیر اعلام می گردد:
ماده12- هزینه های موضوع قسمت اخیر ماده (147) قانون مالیات های مستقیم – مصوب 1366- و اصلاحیه های بعدی آن که در ارتباط با فناوری ارتباطات و اطلاعات انجام می شود قابل استهلاک است و هزینه استهلاک آنها جزو هزینه های قابل قبول برای تشخیص درآمد مشمول مالیات محوب می شود. انواع هزینه های موضوع این ماده و مدت استهلاک آنها پس از پیشنهاد سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و تأیید سازمان امور مالیاتی کشور به تصویب ویز امور اقتصادی و دارایی می رسد.

عبداله رمضان زاده

توجه: تصویب نامه فوق الذکر طی بخشنامه شماره 4013/ 2719-211 مورخ 1382/06/18 ابلاغ گردیده است.

توضیحات تکمیلی:
ماده ۱۴۷[۱]- هزینه‌های قابل قبول برای تشخیص درآمد مشمول مالیات به شرحی‌که ضمن مقررات این قانون مقرر می‌گردد عبارت است از‌ هزینه‌هایی که در حدود متعارف متکی به مدارک بوده و منحصرا مربوط به تحصیل درآمد موسسه در دوره مالی مربوط با رعایت حد نصاب‌های مقرر ‌باشد. در مواردی‌که هزینه‌ ای در این قانون پیش‌بینی نشده یا بیش از نصاب‌های مقرر در این قانون بوده ولی پرداخت آن به موجب قانون و یا مصوبه ‌هیأت وزیران صورت گرفته باشد قابل قبول خواهد بود.
تبصره ۱- از لحاظ مقررات این فصل، کلیه اشخاص حقوقی و همچنین صاحبان مشاغل موضوع ماده (۹۵) این قانون که مکلف به نگهداری دفاتر می‌باشند، در حکم موسسه محسوب می‌شوند. همچنین هزینه‌های قابل قبول مالیاتی در مورد سایر صاحبان مشاغل نیز قابل پذیرش است.
تبصره ۲- هزینه‌های مربوط به درآمدهایی که به موجب این قانون از پرداخت مالیات معاف یا مشمول مالیات با نرخ صفر بوده یا با نرخ مقطوع محاسبه می‌شود، به‌عنوان هزینه‌های قابل قبول مالیاتی شناخته نمی‌شوند.
تبصره ۳ [۲]- پذیرش هزینه های پرداختی قابل قبول مالیاتی موضوع این قانون که به شیوه تهاتری انجام نشود از مبلغ پنجاه میلیون (۵۰,۰۰۰,۰۰۰) ریال به بالا منوط به پرداخت یا تسویه وجه آن از طریق سامانه (سیستم) بانکی خواهد بود.