هیئت وزیران در جلسه ۱۳۹۸٫۱۱٫۲۰ به پیشنهاد شماره ۷۹۲۶۳ مورخ ۱۳۹۷٫۴٫۲۷  وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و به استناد تبصره (۱) ماده (۷) قانون کار - مصوب ۱۳۶۹  تصویب کرد:
 

الف- تمامی کارها در کارگاههایی که برای انجام مأموریتی خاص ایجاد شده و مأموریت آنها در تاریخ معینی به اتمام میرسد نظیر کارگاههای سدسازی راهسازی و ساخت کارخانه. 
ب- تمامی کارها در کارگاههایی که فعالیت آنها مقید به زمان خاصی نیست و در طول زمان  تداوم دارند ولی جزو فعالیتها و وظایف اصلی کارگاه نیستند نظیر ساخت سوله  ساختمان با خط تولید جدید. 
2- حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد چهار سال است.
تبصره ۱- حداکثر مدت موقت شامل سقف زمانی مجموع قراردادهای مدت موقت است که  برای انجام کارهای موضوع بند (۱) این تصویب نامه میتوان با یک کارگر یا تعدادی از کارگران منعقد کرد. 
تبصره ۲- مدت توقف موقتی کارگاه از سقف زمانی موضوع این ماده معاف است. 
3- در کارهایی که قبل از ابلاغ این تصویب نامه وجود داشته اند حداکثر مدت موقت از  تاریخ ابلاغ این تصویب نامه محاسبه خواهد شد. 
4- کارفرمایان مجازند پس از اتمام پروژه یا فعالیت مذکور در بندهای (الف) و (ب) بند (۱)  این تصویب نامه حتی پس از مدت چهار سال مذکور در بندهای (۲) و (۳) با کارگر یا کارگران آن  پروژه یا فعالیت اتمام یافته تسویه حساب کنند. 
5-کارگران افرادی که در قالب قراردادهای مدت موقت در کارهای جاری مستمر فعالیت  می کنند مشمول مفاد این آیین نامه نخواهند بود. 

اسحاق جهانگیری 
معاون اول رییس جمهور