ارسال رای هیات تخصصی اقتصادی، مالی و اصناف دیوان عدالت اداری موضوع دادنامه شماره 373 مورخ 24-11-1394 مبنی بر رد شکایت شرکت سیمان لار سبزوار

جزییات بخشنامه

تاریخ بخشنامه

1395/01/29

دسته بندی

بخشنامه های مالیاتی

شماره بخشنامه

200-95-06

وضعیت سند

معتبر است

تاریخ آخرین بروزرسانی

1404/02/14

شماره: 200-95-06
تاریخ: ۱۳۹۵/۰۱/۲۹

موضوع: ارسال رای هیات تخصصی اقتصادی، مالی و اصناف دیوان عدالت اداری

رد شکایت شرکت سیمان لار سبزوار در خصوص دستورالعمل مالیاتی

موضوع دادنامه شماره 373 مورخ 1394/11/24 مبنی بر رد شکایت شرکت سیمان لار سبزوار به پیوست تصویر رای هیات تخصصی اقتصادی، مالی و اصناف دیوان عدالت اداری موضوع دادنامه شماره 373 مورخ 1394/11/24 درخصوص رد شکایت شرکت سیمان لار سبزوار مبنی بر درخواست ابطال بند 2 دستورالعمل شماره 524-93-200 مورخ 1393/06/22 این سازمان، جهت ابلاغ و اقدام لازم ارسال می گردد. طبق رای دیوان دستورالعمل مذکور در اجرای مواد 93،94 ، 95، 97 ، 98، 106، 110 و 219 و بندهای 12و 24 ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم و در تبیین حکم مقنن و شیوه های اجرایی آن بوده لذا خلاف قانون وخارج از اختیار نبوده به استناد بند ب ماده 84 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 1392 رای به رد شکایت صادر و اعلام می گردد.
همچنین مطابق بند 2 دستورالعمل مذکور "چنانچه نرخ ارز اقلام پولی در فاصله تاریخ انجام معامله تا تاریخ تسویه معامله و یا تا پایان دوره مالی متفاوت باشد، در این صورت تفاوت نرخ ارز در تاریخ تسویه و یا در تاریخ ترازنامه حسب مورد ، با نرخ قبلی اعمال شده در حسابها، به عنوان سود (زیان) تسعیر ارز شناسایی می شود" .

سید کامل تقوی نژاد
رییس کل سازمان امور مالیاتی کشور

توضیحات تکمیلی:
خلاصه ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم (اصلاحی ۱۳۸۰/۱۱/۲۷):
ماده ۱۴۸ قانون مالیات‌های مستقیم به تفصیل شرایط و انواع هزینه‌های قابل‌قبول مالیاتی موسسات و شرکت‌ها را تشریح می‌کند. این هزینه‌ها مشروط به رعایت اصول قانونی و مستندات معتبر، در حساب‌های مالیاتی موسسات مورد قبول قرار می‌گیرند. موارد اصلی این ماده عبارتند از:
هزینه‌های خرید کالا و مواد: شامل قیمت خرید کالای فروخته‌شده و مواد مصرفی مورد استفاده در تولید کالا و خدمات.
هزینه‌های استخدامی: شامل حقوق و مزایا (نقدی و غیرنقدی)، هزینه‌های سفر، فوق‌العاده مسافرت، بیمه، مزایای بازنشستگی، و ذخیره‌هایی برای خسارات و تعدیل حقوق.
اجاره و کرایه: شامل اجاره محل موسسه، ماشین‌آلات و ادوات مورد استفاده.
هزینه‌های خدمات عمومی: نظیر سوخت، برق، آب، ارتباطات، و بیمه‌های مرتبط با فعالیت‌های موسسه.
مالیات‌ها و عوارض: شامل حقوق و عوارض پرداختی به شهرداری‌ها و سایر نهادهای دولتی (به جز مالیات بر درآمد).
هزینه‌های آموزشی و تبلیغاتی: شامل مخارج تحقیقاتی، آزمایشی، تبلیغاتی، نمایشگاهی، و خرید کتاب و نشریات مرتبط با فعالیت موسسه.
هزینه‌های جبران خسارات: در صورتی که خسارات محقق شده باشند و مستندات قانونی برای جبران آنها موجود باشد.
هزینه‌های رفاهی کارکنان: نظیر هزینه‌های فرهنگی و ورزشی و پرداخت‌های مرتبط با رفاه کارکنان.
ذخایر مطالبات مشکوک‌الوصول: در صورتی که شرایط مشخصی از جمله احتمال غالب لاوصول‌بودن طلب و ثبت در حساب‌ها رعایت شده باشد.
زیان‌های ناشی از فعالیت‌های مالی: شامل زیان تسعیر ارز و ضایعات متعارف تولید.
حق‌الزحمه‌ها: شامل هزینه‌هایی مانند حق‌العمل، حق‌المشاوره، خدمات حسابرسی، طراحی سیستم‌ها، و خدمات مالی مرتبط با فعالیت موسسه.
مخارج تعمیر و نگهداری: شامل تعمیر ماشین‌آلات و هزینه‌های مرتبط با حفظ و نگهداری اموال موسسه.
سایر هزینه‌ها: شامل مواردی مانند هزینه حمل و نقل، پذیرایی، ایاب و ذهاب، و خرید ملزومات اداری.
تبصره‌ها:
هزینه‌های مرتبط با تحصیل درآمد موسسه که در این ماده پیش‌بینی نشده‌اند، به شرط تصویب سازمان امور مالیاتی و وزیر اقتصاد، قابل‌قبول خواهند بود.
در موسسات غیرحقوقی، حقوق و مزایای صاحب موسسه و افراد تحت تکفل او (به‌جز هزینه سفر و فوق‌العاده مرتبط با شغل) جزو هزینه‌های قابل‌قبول محسوب نمی‌شود.
ذخایر مربوط به شرکت‌های تعاونی نیز در چارچوب مقررات مربوطه به‌عنوان هزینه قابل‌قبول پذیرفته می‌شوند.
نتیجه‌گیری:
ماده ۱۴۸ چارچوب جامعی برای تعیین هزینه‌های قابل‌قبول مالیاتی موسسات ارائه می‌دهد و به ایجاد شفافیت در فرآیندهای مالیاتی کمک می‌کند. این ماده با شناسایی انواع هزینه‌ها، از جمله هزینه‌های عملیاتی، استخدامی، و رفاهی، به موسسات امکان می‌دهد هزینه‌های واقعی خود را در محاسبات مالیاتی منظور کنند.