آیین‌نامه مراقبت بعد از خروج معتادان

آیین‌نامه مراقبت پس از خروج معتادان بر اساس قانون مبارزه با مواد مخدر

1. قانون: قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب سال ۱۳۷۶ و اصلاحات و الحاقیه‌های بعدی آن.
2. معتاد: فردی که به یک یا چند ماده مخدر یا روان‌گردان موضوع مواد (۴) یا (۸) قانون، اعتیاد داشته و فاقد گواهی موضوع ماده ۱۵ قانون یا متجاهر به اعتیاد باشند.
3. اعتیاد: وابستگی به مصرف یک یا چند ماده مخدر یا روان‌گردان موضوع مواد (۴) یا (۸) قانون که عدم مصرف آن موجب اختلالات جسمی یا روانی و یا هر دو شود.
4. تجاهر به اعتیاد: شرایط معتادی که رفتار، گفتار یا اعمال او عرفاً دلالت بر اعتیاد وی نماید. تشخیص این امر با مقام قضایی است. مقام قضایی در صورت تردید می‌تواند جهت احراز اعتیاد نسبت به اخذ نظریه کارشناس اقدام نماید.
5. مركز: حسب مورد مراکز موضوع مواد (۱۵) و (۱۶) قانون.
6. مدیر مرکز: فردی که براساس ضوابط و مقررات بعنوان مدیر مرکز موضوع ماده (۱۶) قانون شناخته می‌شود.
7. مسئول فنی: فردی که براساس ضوابط و مقررات بعنوان مسئول امور درمان و کاهش آسیب مرکز موضوع ماده (۱۷) قانون شناخته می‌شود.
8. گروه درمانگر: شامل پزشک، روان‌پزشک، روان‌شناس، مددکار اجتماعی و یا سایر متخصصینی که براساس ضوابط و مقررات مربوطه، حسب مورد وظیفه اقدامات درمانی و کاهش آسیب را در مرکز بر عهده دارند.
9. مراقبت بعد از خروج: تکلیف یا تکالیفی که با دستور مقام قضایی وقتی این آیین‌نامه نسبت به فردی که پس از طی مدت مقرر مرکز را ترک می‌نماید، تعیین می‌شود.
10. مدت مقرر: دوره زمانی‌ای که در اجرای ماده‌ی (۱۶) قانون توسط مقام قضایی برای نگهداری و درمان معتاد تعیین می‌شود.
11. مددکار اجتماعی (مراقبت): فرد آموزش‌دیده و واحد شرایط که طبق ضوابط و مقررات صلاحیت وی به تأیید رسیده و پیگیری و نظارت بر حسن اجرای تکالیف مراقبت بعد از خروج فرد و یا افراد را در زمان مقرر به عهده داشته و موظف است گزارش وضعیت را به طور مستمر به مدیر مرکز گزارش دهد.
12. مقام قضایی: دادستان یا سایر مقامات قضایی ذی‌صلاح در حوزه قضایی ذیربط.

1. مراجعه به مراکز موضوع ماده‌ی (۱۵) قانون جهت شرکت در برنامه‌های درمان، بازتوانی و کاهش آسیب از قبیل: درمان‌های دارویی و جلسات مشاوره‌ای و آموزشی. شرکت در جلسات گروه‌های خودیاری که برحسب ضوابط و مقررات مربوطه، محور فعالیت دارند.
2. مراجعه به مراکز درمانی در دوره‌های زمانی مشخص و اخذ گواهی سلامت و تسلیم آن به نماینده مقام قضایی موضوع این آیین‌نامه.
3. گذراندن دوره یا دوره‌های خاص آموزشی و یادگیری مهارت‌های زندگی با شرکت در دوره‌های مذهبی، تربیتی، اخلاقی یا ورزشی و غيره.
4. حرفه‌آموزی.
5. انجام خدمات عمومی و یا اجتماعی.
6. منع یا محدودیت ارتباط و یا معاشرت با شخص و یا اشخاص معین.
7. منع یا محدودیت رفت و آمد به محل یا محل‌های معین.
8. اشتغال به شغل، حرفه یا کار معین.
9. منع یا محدودیت رانندگی با وسیله نقلیه موتوری و یا تصدی وسایل موتوری.
10. ارائه خدمت در مراکز موضوع مواد (۱۵) و یا (۱۶) قانون.
11. در صورت بی‌خانمان بودن و یا وجود شرایط مربوطه، الزام به اقامت در مراکز اقامتی از قبیل: خانه‌های میان‌راهی، گرمخانه‌های شهرداری‌ها و یا مراکز متولی امور بی‌خانمان‌ها و یا معلولین و غیره که براساس ضوابط و مقررات مربوطه ایجاد شده‌اند حسب مورد.

1. تغییر نوع تکلیف و یا افزایش مدت متناسب با وضعیت شخص.
2. دستور به نگهداری در مرکز موضوع ماده (۱۶) قانون.